Czy można zaliczyć w koszty wydatki na szkolenie związane ze sprzedażą produktów

Wydatek można zaliczyć do kosztów podatkowych, jeżeli:

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodu kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Reklamą jest „działanie polegające na zachęcaniu potencjalnych klientów do zakupu określonych towarów i usług”. Reklamą jest też „napis, rysunek, plakat, film itp. służące temu celowi”. Za reklamę należy więc uznać rozpowszechnianie informacji o danym towarze, w celu zwrócenia na niego uwagi i zachęcenia do zakupu.

Reklama polega na rozpowszechnianiu informacji o zaletach i wartościach towarów, miejscach ich nabycia, chwaleniu kogoś i zalecaniu czegoś, prezentowaniu danego towaru, danej usługi, marki, cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu lub korzystania z usługi.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje również terminu „reprezentacja”, dlatego też ponownie należy posłużyć się wykładnią językową. I tak ,,reprezentacja to występowanie w imieniu firmy, wiążące się z okazałością, w celu wywołania dobrego wrażenia. Obejmuje ona swym pojęciem działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych pomiędzy podmiotami gospodarczymi. W określeniu »reprezentacja« mieści się więc takie działanie podatnika, które ma na celu stworzenie (utrwalenie) właściwego wizerunku firmy” (por. dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 10 lutego 2010 r., nr IPPB5/423-771/09-4/JC).

Reprezentacja to działania podatnika mające na celu wykreowanie jego określonego wizerunku w celu stworzenia pozytywnych relacji z kontrahentami lub potencjalnymi kontrahentami.

Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.

Wątpliwość wnioskodawcy dotyczy ustalenia, czy wydatki ponoszone przez Niego na usługi gastronomiczne w związku ze spotkaniami z klientami stanowią koszt uzyskania przychodów. Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego przez wnioskodawcę opisu stanu fatycznego, stwierdzić należy, że wskazane w opisie sprawy wydatki związane z organizacją spotkań biznesowych z istniejącymi oraz potencjalnymi kontrahentami Spółki dotyczące zakupu żywności, napojów i usług gastronomicznych, mogą, co do zasady, stanowić koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT”.

Ministerstwo Finansów wydało interpretację ogólną (zob. pismo z 25 listopada 2013 r., nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521). W interpretacji tej minister uznał, że nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT i art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o PIT ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej.

Ciekawe stanowisko zajął organ podatkowy, który wprawdzie uznał, że właściwym czynnikiem imprezy był aspekt reklamowo-promocyjny (marketingowy), ale zakwestionował część wydatków poniesionych w związku z organizacją minitargów.

Minister finansów za koszty uzyskania uznał wydatki na: wyżywienie (poczęstunek w ramach prezentacji dokonywanej w siedzibie spółki – w formie szwedzkiego stołu – kawa, herbata, zimne przekąski), wydatki na gadżety reklamowe – ulotki, banery, zaproszenia oraz wynajem sali konferencyjnej. Natomiast pozostałe wydatki, dotyczące kosztów transportu, kolacji, muzyki na żywo podczas tej kolacji oraz noclegów, były – zdaniem organu podatkowego – kosztami reprezentacyjnymi, które na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT nie mogły stanowić kosztów podatkowych.